‘U pappagaddru spiddrizzatu, poesia di Bagur

 

Un gnornu ‘u pappagaddru ci dissi o so patruni:

_ Staiu spinnannu, fammi fari l’amuri!

_Pi chissu av’a mancari?

Vaiu e vegnu nun ti scantari.

Dopu un pocu ecculu turnatu

cu ‘na beddra pappagaddra c’avia affittatu.

_Ecccumi – ci dissi- Ti piaci?

Taliala bona e tifa capaci.

Vidi ca la pigliavu a nolleggiu

perciò mi raccumannu vacci alleggiu.

Nun sulu : avi tri anni chi tallisciu li pinni

e ora nun mi diri futtitinni!

-Sì sì- pinsava tra iddru ‘u pappagaddru-

A paroli i’ prumettu

ma appena restu sulu

l’arridduciu a scendilettu!

-Eccu vi ‘nchiuiu nni stu cammarinu

e v’addivirtiti fina a lu matinu.

Appena l’arba allustra ogni cosa

‘u patruni va talia s’eranu ancora nni ddra posa.

Si misi li mani ‘ntesta comu si sintissi fitti,

quannu grapiu la porta, cissu chi vitti:

Mmezzu a ddru cammarinu, tuttu spiddrizzatu,

stava ddru pappagaddru svinturatu!

E li pinni tutti all’aria vidia

comu ‘ntra innaru quannu nivichia!

-Gran pezzu di disgraziatu

atru nun ti raccumannavu

e ti vegnu a trovu tuttu spiddrizzatu?

E chi bo’- fici l’atru cchiù arrabbiatu-
fazzu l’amuri e nun mi vo truvari
SPUGLIATU!!!.

BAGUR

error: Content is protected !!